Het zilveren paard van Gerco Schröder, London, is in beslag genomen. De eigenaar (Ger V.) heeft tot op het laatste moment geprobeerd het paard te behouden door de zilveren medaillewinnaar wederom op een andere BV te zetten. Dat lukte dus niet. Ger V. wordt verdacht van valsheid in geschrifte.

London is vanaf Greenwich Park, waar het paard afgelopen woensdag in de individuele springfinale succes boekte, met de eigen transportwagen vervoerd naar de Britse springruiter Ben Maher, waar de tienjarige hengst voorlopig is ondergebracht.Er is inmiddels al volop interesse voor Londen, bijvoorbeeld vanuit Qatar. Het paard heeft zo’n geschatte waarde van tien miljoen euro.
In aanloop naar de Olympische Spelen dreigde Schröder al meerdere malen London kwijt te raken. Het toppaard behoort tot paardenverzameling van Eurocommerce.Het gelijknamige vastgoedimperium van Ger V. raakte in zwaar weer en een faillissement dreigt voor Ger V. Curator Paul Schepel heeft de zaak in behandeling.

Nederlandse gemeenten lopen per jaar door leegstand van kantoren in totaal zeventig miljoen euro aan onroerendezaakbelasting (ozb) mis. Dat blijkt uit donderdag gepubliceerd onderzoek van Keala Research.

Gemeenten missen een deel van de ozb-inkomsten doordat een groot aantal bedrijfspanden leegstaat. Voor die panden kunnen gemeenten het gebruikersdeel van de onroerendezaakbelasting niet innen. In totaal missen de gemeenten daardoor zeventig miljoen euro aan ozb-inkomsten. Dat is tien procent van het maximaal mogelijke bedrag dat gemeenten aan onroerendezaakbelasting kunnen binnenhalen.

Gemeenten in de provincies Noord-Holland en Groningen lopen met 13,3 procent van de mogelijke inkomsten relatief de meeste belasting mis. Woensdag meldde makelaarsvereniging NVM dat de kantorenleegstand in Nederland een nieuw record heeft bereikt, 15,4 procent van de beschikbare kantoorruimte staat nu leeg.

In bijzondere omstandigheden is het mogelijk om ook een kostenvergoeding te krijgen voor de kosten van deskundige bijstand voor een klachtprocedure bij de Nationale Ombudsman.Dit blijkt uit een op 26 juli 2012 uitgebracht rapport van de Ombudsman. Regel is dat voor een klachtenprocedure bij de Ombudsman in beginsel geen recht bestaat op een vergoeding voor het inroepen van deskundige, juridische bijstand. Het is namelijk een laagdrempelige procedure waarvoor eerdergenoemde bijstand niet nodig is. Dat geldt ook voor meer gecompliceerde zaken omdat de Ombudsman -in tegenstelling tot de rechter- zich ‘actief’ opstelt.

Dit houdt in dat de Ombudsman een onduidelijke of onvolledig ingediende klacht zo nodig aanvult of herformuleert zodat de bedoeling van de indiener zo duidelijk mogelijk wordt. Alleen in bijzondere omstandigheden bestaat aanleiding om van deze hoofdregel af te wijken. In de onderhavige klachtprocedure was naar het oordeel van de Ombudsman sprake van een bijzondere omstandigheid. Interventie van de Ombudsman was namelijk nogmaals nodig om een gebleken halsstarrigheid van de Belastingdienst te kunnen doorbreken. De Ombudsman gaf de minister van Financiën de aanbeveling mee om een redelijke kostenvergoeding te verstrekken (mede) voor het inschakelen van een advocaat, die de klachtprocedure bij de Ombudsman in dit geval tweemaal aanhangig had gemaakt. De Ombudsman gaf in zijn aanbeveling ook een normering mee. De kostenvergoeding moet aansluiten bij de forfaitaire proceskostenvergoeding voor kosten gemaakt in de bezwaarfase, met een wegingsfactor ‘zeer zwaar’.

Tientallen inwoners van het Utrechtse dorp Kamerik zijn opgeschrikt door een aanslag van een eeuwenoude belasting, de ‘dertiende penning’. Bij de Woerdense afdeling van LTO Noord hebben zich zo’n 30 boeren en burgers gemeld. Het gaat om bedragen tussen de 15.000 en 60.000 euro. De dertiende penning is gebaseerd op het middeleeuwse principe dat de koper van een stuk grond niet alleen geld betaalt aan de verkopende partij, maar ook aan de oorspronkelijke eigenaar van de grond. Jaren geleden is al wettelijk bepaald dat de belasting, die op papier nog in vijf Nederlandse dorpen bestaat, in 2015 wordt opgeheven.

Onderhoud
In Abcoude, Baambrugge, Loenen en Vinkeveen wordt de dertiende penning nog altijd geregeld geïnd, maar in Kamerik gebeurde dat sinds de negentiende eeuw vrijwel niet meer. De stichting Beheer Kasteel Renswoude, die het recht erop heeft, deed voor het laatst een beroep op de regeling in 1997.

Nu hebben tientallen mensen over hun koop van de afgelopen jaren een naheffing gekregen van 11 procent. De kasteelstichting zegt aanspraak te willen maken op haar rechten voordat de regeling wordt afgeschaft. Er is geld nodig om de restauratie van kasteel Renswoude te financieren. Wie snel betaalt, krijgt een korting van dertig procent.

Slapend recht
LTO heeft bezwaren tegen de gang van zaken. “Veel mensen gingen ervan uit dat het een slapend recht van de stichting was”, zegt een woordvoerder. “Bovendien zijn kopers er niet altijd door notarissen op gewezen dat ze nog een naheffing konden krijgen”.

De belangenorganisatie heeft een advocaat in de arm genomen om te bekijken of de heffing in bepaalde gevallen kan worden ingetrokken. Volgens de woordvoerder bieden “de kleine lettertjes in de wet” daartoe wel mogelijkheden.

Bij het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB) in Leeuwarden verdwijnen de komende vier jaar 75 tot 100 banen. Het bureau moet van het kabinet bezuinigen. Dit maakte de organisatie donderdag 2 augustus jl. bekend.

Kantoorruimte aangekocht
Het CJIB is de instantie die verkeersboetes verstuurt en ervoor zorgt dat
die op tijd worden betaald. Het bureau had er op gerekend dat het de
kilometerheffing mocht gaan afhandelen. Dit plan strandde echter in het
parlement. Het CJIB had hiervoor wel al kantoorruimte aangekocht. Dit zal
het nu moeten gaan onderverhuren.

Werknemers ontzien
Het banenverlies zal geen gevolgen hebben voor het afhandelen van de boetes.
De werknemers die zich hiermee bezig houden worden zoveel mogelijk ontzien.
In totaal zal ongeveer 15% van de banen bij het CJIB verdwijnen.

Namens het CJIB verzorgen dhr. A. Visser en R. van de Galiën tijdens de
DCN-studiedag op 10 oktober a.s. een inleiding.

De Rabobank heeft problemen met het innen van restschulden. Mensen die hun woning voor minder dan de hypotheekwaarde hebben verkocht, werken niet altijd mee aan een terugbetaling van het nog resterende bedrag. De rechtbank in Utrecht liet op 3 augustus jl. weten dat men de Hoge Raad om advies gaat vragen. Het is n.l. onzeker of de bank op basis van de hypotheekaktes die zij hanteert, direct gerechtsdeurwaarders kan inschakelen om te restvorderingen te innen. Volgens een woordvoerder van de Rabobank gaat het om een kleine groep klanten, in 2011 tussen de 40 en 60 gevallen.

Gerechtsdeurwaardersgroep GGN heeft inmiddels bij de rechtbank in Utrecht een kort geding aangespannen tegen de Rabobank want volgens de deurwaarders mogen de restvorderingen niet op deze wijze worden geïncasseerd.

Inmiddels hebben ook andere gerechtsdeurwaarders geweigerd de schuld te incasseren omdat de akten van de geldlening ondershands zijn opgemaakt en dus niet op basis van de hypotheekakten kunnen worden geïnd.

Mochten de gerechtsdeurwaarders in het gelijk worden gesteld, dan levert dat de Rabobank veel extra werk op waar men niet op zit te wachten. In iedere zaak zal de bank dan een aparte gerechtelijke procedure moeten gaan voeren. Met een vonnis van de rechtbank kan vervolgens een gerechtsdeurwaarder aan de gang en trachten de restschuld te innen.

Wanneer er beslag wordt gelegd op iemands schuld aan derden, is de schuldenaar gehouden het beslagene onder zich te houden (art. 475 lid 1 en art. 475h lid 1 Rv). De vraag doet zich voor of de rente over de periode van beslag aan de schuldenaar in rekening kan worden gebracht. Dit hangt af van het antwoord op de vraag of de schuldenaar reeds in verzuim is of niet. De situatie kan zich namelijk voordoen waarbij de schuldenaar nog niet in verzuim was met de voldoening van zijn schuld. Door het beslag wordt hij verhinderd in de voldoening van zijn schuld en raakt hij alsnog in verzuim. Dit verzuim is dan echter te wijten aan de schuldeiser.

De schuldenaar kan zich alsdan beroepen op de rechtsgevolgen van het schuldeisersverzuim (art. 6:58 BW). Indien aan de eisen van het schuldeisersverzuim is voldaan, dan kan de schuldenaar als gevolg daarvan niet zelf in verzuim geraken (art. 6:61 lid 2 BW) en is hij geen wettelijke of contractuele vertragingsrente verschuldigd over de periode waarin hij ten gevolge van het derdenbeslag de door hem verschuldigde geldsom niet kan voldoen.

Het voorgaande is echter anders indien het derdenbeslag geen beletsel (meer) voor de betaling vormt, en daarom geen schuldeisersverzuim (meer) bestaat. Deze situatie doet zich voor wanneer bijvoorbeeld de schuldeiser en de beslaglegger gezamenlijk betaling verzoeken op een door hen beiden aangewezen rekening waarna het beslag zal worden opgeheven. Als de schuldenaar desondanks niet tot betaling overgaat, zal alsnog verzuim van de schuldenaar kunnen intreden en wettelijke of contractuele vertragingsrente verschuldigd kunnen worden. Het ligt dan op de weg van de schuldeiser van de beslagen vordering om die feiten en omstandigheden te stellen en zo nodig te bewijzen, die meebrengen dat het derdenbeslag, in afwijking van de wettelijke regeling, geen beletsel (meer) vormt voor betaling door de schuldenaar.

Indien echter de schuldenaar reeds met de voldoening van zijn verbintenis in verzuim is en hij op die grond gehouden is tot betaling van wettelijke of contractuele rente, maakt een nadien onder hem gelegd derdenbeslag ten laste van de schuldeiser daaraan niet zonder meer een einde. Het ligt dan op de weg van de schuldenaar de feiten en omstandigheden te stellen en zo nodig te bewijzen waaruit volgt dat door de beslaglegging schuldeisersverzuim is ontstaan, hetgeen wil zeggen dat de voldoening van de verbintenis is verhinderd doordat het beslag is gelegd.

In een uitspraak van de Hoge Raad deed zich zo’n geval voor. A had een vordering op S en B had een vordering op A. B had ten laste van A onder partij S derdenbeslag gelegd. Door dit derdenbeslag kon S dus alleen nog maar bevrijdend aan B betalen. A ging evenwel failliet en door het faillissement verviel het door B gelegde beslag op de vordering van A op S. De curator in het faillissement van A kon de vordering op S dus weer zelf gaan innen. S betaalde na enige sommatie de hoofdsom plus rente tot aan de dag van beslaglegging. De curator vorderde alsnog in een procedure betaling van de rente vanaf de dag van beslaglegging tot aan de datum waarop de hoofdsom werd betaald.

S verweerde zich in deze procedure door te stellen dat er sprake was van schuldeisersverzuim. De Hoge Raad overwoog dat dát in dit geval niet opging. S was reeds vier jaar in verzuim met betrekking tot betaling van de hoofdsom toen er beslag werd gelegd. S moest dus aantonen dat door het beslag schuldeisersverzuim aan de zijde van A was ontstaan. S moest daartoe stellen (en bij betwisting bewijzen) dat zij gedurende de periode van het beslag wel degelijk bereid was te betalen en dat slechts het beslag aan de betaling in de weg heeft gestaan. S heeft hier niet aan voldaan en derhalve was zij de rente verschuldigd over de periode vanaf beslaglegging tot aan de dag waarop de hoofdsom werd betaald.

Bron mr. Rosemarie Franken, Wieringa Advocaten

Afgelopen woensdag 1 augustus 2012 is op straat naast een fietspad op de Wiersebrug in Nieuwegein een TNT-tas gevonden met 2 belangrijke brieven die nog bezorgd moest worden. In de tas zat onder meer een brief van een deurwaarder en van de rechtsbijstand. Het is merkwaardig dat een medewerker van TNT deze tas zomaar op straat kan verliezen. Bij het afleveren van de tas bij het TNT-kantoor werd de leidinggevende, die geschokte reageerde, aangesproken door een vrijwilliger van de plaatselijke website. Een tas mag uiteraard niet zomaar op straat gevonden worden. Iedereen kan die post meenemen en de post komt niet aan bij de betreffende persoon. 

Met name een brief van een deurwaarder mag niet gemist worden. Indien de geadresseerde een dergelijke brief niet krijgt, kunnen hier ernstige consequenties aan vast zitten. De leidinggevende van TNT zei dat de persoon die de tas heeft verloren zeker goed op zijn nummer gezet zal worden. De werkwijze van TNT-postbodes laat helaas vaker te wensen over. Postbodes dragen vertrouwelijke en persoonlijke informatie met zich. Het is niet de bedoeling dat deze informatie zonder toezicht op straat achtergelaten wordt.

De ene waarschuwing is nog niet uit, of een nieuwe volgt. Naar nu blijkt worden particulieren wederom benaderd met e-mails welke afkomstig lijken te zijn van de Belastingdienst. Dat zijn de e-mails echter ook nu niet. Het doel van deze e-mails is om mensen hun DigiD-gegevens te ontfutselen. Indien hierop positief wordt gereageerd, gaan oplichters met de digitale identiteit van betrokkenen aan de haal met alle gevolgen van dien. DigiD verwijst op haar eigen site naar de echtheidskenmerken van DigiD en verder is het een algemeen advies om bij de minste twijfel niet te reageren op e-mails en deze ongeopend te verwijderen.

Engeland staat momenteel in het teken van de Olympische Spelen, een Britse oma van 78 trok echter ook de aandacht. Ze heeft het deurwaarders onmogelijk gemaakt een landgoed met een waarde van 2,5 miljoen euro in beslag te nemen. Deze dame, Stella
Bond, weigerde het huis te verlaten. Ze liet zich op geen enkele manier door de heren deurwaarders intimideren. Uiteindelijk kozen deze eieren voor hun geld. Het landgoed is van haar zoon Grahame, een in Engeland bekende makelaar. De man heeft grote schulden en wil de boel opknappen om het landgoed daarna voor een goede prijs te verkopen. Het probleem is dat de bank, Citi Private Banking, moeilijk doet.

Die had dan ook de deurwaarders naar het landgoed gestuurd, maar die hadden niet op de
taaie oma gerekend. De vrouw vertelde de de deurwaarders dat ze eerst maar eens
papieren moesten laten zien waaruit bleek dat hun actie rechtmatig was. Toen ze dat
niet konden, ging ze in haar leunstoel zitten en kwam er niet meer af, wat de
deurwaarders ook probeerden.De bejaarde vrouw hield haar actie drie dagen vol. Ze at
nauwelijks en kon ook met moeite slapen, bang als ze was dat de deurwaarders zouden
toeslaan. Toen dropen de deurwaarders af op last van de bank. En als ze terugkomen,
moeten ze er wel voor zorgen dat ze hun zaakjes beter voor elkaar hebben. “Het was
zwaar, maar ik zou het zeker weer doen”, waarschuwt oma Bond alvast, zo schrijft de
Daily Mail.