Het wordt voor een (belasting)deurwaarder steeds moeilijker beslag te leggen op een inboedel. Zo er al voor beslag vatbare en eventueel goed te verkopen zaken aanwezig zijn, is een juiste werkwijze niet altijd even eenvoudig. Beslag op een koelkast en wasmachine is min of meer niet aan de orde. Zijn er schoongaande kinderen in huis, is een beslag op de PC/laptop een af te raden ongeschreven regel. Een rechter bepaalde zelfs dat de flatscreen-TV tot de eerste levensbehoefte behoorde. Iets dat de DCN overigens niet onderschrijft. Om meer helderheid te krijgen en een scheiding tussen niet willende (maar wel kunnende) en niet kunnende (maar wel willende) schuldenaren aan te brengen, komt de KBvG met dit preadvies.
Mocht dit op termijn in wetgeving worden verwerkt, zal dit bij met name enkele commerciële invorderingskantoren tot een andere werkwijze moeten leiden. Daar wordt het leggen van een beslag (in verband met de hieraan verbonden invorderingskosten) toch nog wel eens gezien als een doel op zich. Naar de mening van het bestuur van de DCN is een beslag een middel, daarbij aangetekend dat hiermee ook zorgvuldig moet worden omgegaan. Welwillende schuldenaren moeten niet dieper in financiële problemen worden gebracht door diverse invorderingsmaatregelen en de soms hoge hieraan verbonden kosten.
nov 26 2012